برگزیده در
دولت قدرتمند ادریسیان شاخه‌ای از علویان بود که در غرب عالم اسلام و درسال 172ق تأسيس شد و تا سال 375ق ادامه يافت. ادريس بن عبدالله از نوادگان حسن بن علي(ع) پس از شکست قيام فخ در سال 169ق خود را از حجاز به مغرب اقصی ـ مراکش و بخشی از الجزاير رساند و حکومت ادريسيان را تأسيس کرد. در روزگار ادريسيان، مغرب اقصی از شکوفايی اداری، اقتصادی و ثبات سياسی برخوردار شد. عرب‌ها و بربرها با مشارکت يکديگر به اداره حکومت پرداختند. ادريسيان با توجه به اعتقاد مکتبی‌که درباره مقوله مساوات مسلمانان داشتند، برای بربرها امتيازهای اجتماعی ویژه‌ای قائل شدند و با تشکيل بخش اعظم ارتش خود از بربرها، آنان را در ساختار نظامی خود وارد کردند. دولت ادريسيان به علت نزاع‌های داخلی‌که از دوره محمد بن ادريس بن ادريس شروع شد و نیز درگيری‌های خارجی و حملاتی که دولت‌های امويان اندلس و فاطميان به قلمرو آنها داشتند، تضعيف و درنهايت منقرض شد.
